Waarom het een tijdje terug wat moeilijker ging…

Twee weken terug poste ik op onze Instagram pagina alsook op onze Facebook pagina dat het op dat moment wat moeilijker ging met me. Dat ik aanbotste tegen vervelende situaties die mijn positieve energie wilden overnemen en dat ik even wat aan mezelf moest sleutelen. Ik trok ervoor naar Antwerpen om zelf handvaten te zoeken om met de situatie om te gaan en ik vond ze ook wat maakt dat ik me niet heb laten omver lopen door negativiteit maar zelf de keuze nam om dit niet toe te laten.

Waar heb je het dan over Lindsay? Wel, ik kan er weer bewust voor kiezen om het niet te vertellen maar ik predik overal en tegen iedereen om de gelukkigste versie van je jezelf te zijn maar het leven is Yin en Yang. Soms heb je een dipje nodig om nadien weer veel steviger verder te kunnen. Om aan te tonen dat het voor mij ook zo is vertel ik mijn verhaal en ik vertel er ook bij hoe ik het heb omgedraaid en eruit geleerd heb. Ik heb toen in Antwerpen ook heel mijn verhaal op de podcast ingesproken maar die is nog steeds niet gepubliceerd. Na deze blog ga ik het wel doen. 🙂

Ik ben 1 brok energie! Ik leef vol passie en overgave voor mezelf, mijn man, kinderen, familie en voor mijn zaak. Mijn yogastudio is mijn passie kunnen omzetten in een job. Het is hard en veel werken maar de voldoening is zo groot omdat ik anderen mee op mijn energie treintje kan trekken en kan laten groeien of de juiste handvaten kan geven. Ik leef graag en geniet graag van al wat het leven te bieden heeft, ik ben een mega optimist maar het gevaar, voor mij, is dat als er iets negatiefs gebeurd ik echt even tijd nodig heb. Ik kan niet heel snel klikken en verder gaan. Ik moet dan analyseren, verwerken en dan kan ik verder gaan. Ken jezelf he…

Zoals jullie weten woonde ik vroeger in Antwerpen. Geboren en getogen, geleefd in drukte en gezelligheid maar ook de stad heel erg zien veranderen. Mijn moeder had eerst een taverne in Antwerpen die later meer een echt cafe is geworden waar ik wel geleerd heb om mijn mannetje te staan. Vandaar mijn hart op de tong en dat ik me niet snel zal laten doen. Gelukkig kan mijn man, die iets rustiger is als ik, mij soms wat temperen en zeggen van Lindsay, rustig… Het is oke. 😉

Door me, jaren geleden ondertussen, te gaan verdiepen in Yoga en mindfullnes ben ik me al snel gaan bewust worden van wat ik wou in het leven, wie ik wou zijn en waar ik voor wou staan. Die jaren aan persoonlijke ontwikkeling en de bagage die ik daarvoor heb meegenomen maken dat ik op de dag van vandaag ben wie ik ben. Ik heb zeer pijnlijke situaties gekend die ik allemaal mooi heb geanalyseerd en verwerkt heb. Ik zie ze nu als een geschenk ipv als een “balast”. Ik durf dank u zeggen tegen sommige situaties want ik heb daardoor zeer veel kracht en eigenwaarde opgebouwd. Toen ik ,ondertussen meer dan 4 jaar geleden Kristof, mijn man, tegenkwam was het zoals in de boekskes een echte “coup de foudre”. Dat was hetgeen waar we al heel ons leven naar zochten. Omdat ik zo vrij en zonder angst had geleefd maakte het me ook niets uit om heel mijn leefwereld achter te laten en ergens anders, hier in Grobbendonk dus, opnieuw te beginnen. Je denkt ach ja, de kids passen zich snel aan. Je leert nieuwe mensen kennen, je creëert een nieuw leven. Is niet de eerste keer dat ik dat gedaan heb in mijn leven. Ik kan overal wonen. Nieuwe liefde, ondertussen gehuwd, samen huis gekocht,….

Jammer genoeg was het hier geen rozengeur en maneschijn maar werd ik hier “buitengekeken”, bedreigd, aangegaapt alsof ik in de zoo zat, gingen er de meest wilde en spectaculaire verhalen van mij de ronde,… Nooit heb ik de kans gehad of genomen om mezelf te verdedigen, politie deed niets, het was te ondergaan… Ik had namelijk de keuze gemaakt om naar hier te komen. Mijn man probeerde maar stond machteloos. Mijn kinderen werden hier ongelukkig en ook over hen werd gepraat terwijl ze hier amper iemand kenden en gelukkig hier niet naar school gaan. Het was degoutant!

Maar goed! Ons Lindsay, de positieve spring in’t veld dat ik ben sloeg zich samen met mijn man overal door. Elke dag wat sterker en elke keer met meer kracht en energie. We bleven gaan, niet alleen maar met onze familie achter ons, bouwden verder aan de toekomst en Heal Your Health maakte zijn inkomst in Grobbendonk. Geloof het of niet maar het werd nog erger! Want plots was die “demonische” Lindsay een toffe yogamadam. Mensen kwamen me vertellen van: Alle, gij zijt helemaal niet zo. Of: “Amai, ik had dat niet verwacht van jou.” Plots kwamen mensen me bedanken omdat Kristof terug de ‘oude’ was. Op twee jaar tijd maakten we ook van  Heal Your Health een plek waar heel veel mensen hun weg naar vinden en waar mensen mogen thuiskomen in mijn huis. Waar mensen mijn positiviteit een stukje overnemen en ik ze met de glimlach naar buiten kan sturen. Nog steeds stonden we boven het geroddeld, gestalkt en weet ik wat nog allemaal.

En toen ging het liggen… het was klaar precies. We waren erdoor. Het was rustig. Het was heerlijk. “We did it!” dachten we. Inderdaad dachten we. We hadden een mega fundering neergezet als koppel. Want zoiets maakt niet elk koppel mee. Onze kinderen hadden hun weg gevonden in Grobbendonk. De jongste is hier eindelijk thuisgekomen. De oudste is veel bij haar papa, wat helemaal prima is maar de jongste woont hier graag. Op ons eiland zoals we het noemen. We creëerden hier een mooi sociaal netwerk, kennen veel mensen ondertussen en velen dragen ons een zeer warm hart toe en wij hen ook natuurlijk, de studio draait goed, wat een heerlijk gevoel.

Maar dan enkele weken geleden kwamen we terug in het vizier en sloeg dat eeuwige optimisme om in pure woede en boosheid. Uiteraard zijn er de voorbije jaren ook mindere momenten van frustratie en tranen geweest maar steeds terug opgenomen door positiviteit. Nu was het op! Ik moest hier weg. Het was klaar. Ik voelde dat ik meteen door het minste opgedraaid was, leven op automatische piloot, geen gevoel meer kunnen tonen, precies wat afgevlakt. Zeer snel boos, zeer snel moe, wat niet kan bij mij! haha… Ik was zo moe en de drang om weg te gaan uit dit dorp was zooo groot. Plots miste ik de heerlijke Antwerpse mentaliteit. Ik wou terug naar mijn roots.Ik had een mega heimwee gevoel! Plots vond ik het allemaal niet meer de moeite hier. Ik wou neutraliteit. Mijn man uit het vizier en samen ergens anders opnieuw beginnen. Zelfs Heal Your Health kon ik geen aandacht meer geven.

Gelukkig hebben wij allebei fantastische ouders die ons zeer zeer sterk steunen en meevoelen met wat we al hebben doorgemaakt en ons duidelijk hebben “ingepeperd” dat weggaan hier niet de slimste beslissing is. Dat we een huis hebben hier, een goed draaiende zaak, kinderen die zich gesetteld hebben en veeeel mensen die ons hier graag hebben. Gelukkig heb ik jaren aan persoonlijke ontwikkeling gedaan en vind ik ook snel handvaten hoe je uit die negatieve kolk kan komen. Jaren hebben we gezwegen voor de lieve vrede, niemand kende ons verhaal omdat we het niet wilden vergroten, uitsmeren en al zeker geen anderen wilden mee belasten maar niemand wist ook niet wat hier gebeurd is.

Ik nam een bevriende Yogatherapeute onder de arm en vertelde haar het hele verhaal. “Lindsay, you are such a beautiful, strong woman with so much love to share. You have grown so much over the years, you’re a yogi, a business women with your own studio which not everyone easily accomplishes. You have a man who adores you, beautiful children, a home, a wonderful family, beautiful dreams, and plans. It’s time to turn the page and put that negativity in a corner, process it, and leave it behind.” 

Ja, ze spreekt Engels, maar haar woorden resoneren nog steeds in men hoofd. Ze had gelijk. Ik sprak met haar en ging daarna een ganse dag alleen door Antwerpen wandelen. Nadenken, voelen, ademen, …. Mijn thuishaven bracht me rust. Toen ik met de trein vertrok die ochtend hoopte ik dat ik niet meer moest terug komen maar tegen de avond stapte ik liefdevol uit de trein in Bouwel. Ik trok een foto van het weiland naast het perron en stuurde naar mijn man: “Ik ben thuis” met tranen in mijn ogen. En die vloeien er nu ook terug uit als ik dit neerschrijf.

Ze had gelijk. Ik heb G*** kei hard gewerkt voor wat ik heb hier. Ik heb samen met Kristof een huis dat nog voor een deeltje afgewerkt moet worden. We moesten het steeds laten liggen omwille van omstandigheden. Nu is het potverdekke aan ons! Dat circus gaat niet opnieuw beginnen of we gaan er zeer veel afstand van nemen. De situatie zit in het hoekje voor ons. Net zoals de Yogatherapeute zei: “Put it in a corner”. Af en toe moeten we wel eens gaan zien of het er nog staat en doen wat we moeten doen om het daar weg te krijgen maar dat komt. Ik ben terug rustiger maar ben er nog niet. Ik voel me wel terug thuis. Ik ga om de week naar de Yogatherapeute en ventileer wat. Het voelt heerlijk. We drinken dan cappuccino of een wijntje op een Antwerps terras en lachen, praten, ze voelt me aan, geeft me handvaten, … Dat zal ik nog even blijven doen. Je moet niet denken dat een (Yoga) therapie of eender welke therapie altijd steeds in van die stoffige zetels is met psychologen die een suede ribbelbroek dragen he! 🙂

Maar, een situatie zo heftig van 4 jaar lang in een hoekje zetten is niet niets.

Ik zal uit volwassenheid nog steeds geen details vertellen. Dit verhaal gaat over mij, over ons… Dit verhaal is niet uit zwakte maar breng ik met een boodschap. De eerste boodschap is dat we niets meer met de mantel der liefde gaan verstoppen en naar buiten komen met ons gevoel. De tweede boodschap en de belangrijkste is vooral dat je handvaten moet nemen als je voelt dat je pad wat putten en stenen vertoont waardoor je zou kunnen vallen. Laat dat niet toe. Ook ik voelde dat en wou het niet toe laten. Daar gaan tranen aan vooraf en gesprekjes met de (schoon)papa’s en schoonmama’s alsook mijn geweldige plusmama die dag en nacht luistert en me adviseert met heerlijk en eerlijke goed adviezen. Ik zou ze niet meer kunnen missen en ze betekend zeer veel voorme! Ik meens wat ik zeg! Allemaal hebben ze me 10 keer gezegd hebben van komaan Lindsay, ga dat doen! Jullie leven is te fijn om met zo een gevoel rond te lopen.

Ik geef elke dag handvaten aan velen mensen hier en nu had ik er even zelf nodig. Het maakt je zooo sterk, het geeft je zoveel zelfvertrouwen en eigenwaarde. We hebben zelf de keuze… elke dag opnieuw. Ik ben dankbaar dat ik het even zo sterk aangevoeld heb, dat ik geluisterd heb naar mezelf en naar hen en dat ik het gedaan heb.

Hoe is het nu met mij? 

Super! De situatie in het hoekje staat er nog. Lossen we wel weer op. De focus ligt niet op dat hoekje maar op ons, ons leven. Het is maar een hoekje. De focus zou altijd eerst op jezelf moeten liggen ongeacht wat de situatie is. Voel je dat de focus wegebt en je jezelf verliest? Pak je leven terug in je handen en doe wat nodig. Val, stof je t-shirt af en ga verder. Ja soms doet de val pijn maar je zal er dan geen tweede keer over vallen.

Ons leven is Yin en Yang. Durven praten en spreken heelt wonden. Zwijg niet en kies wat jou sterker kan maken. Mijn spring in’t veld energie is zo goed als terug. De focus is terug, de energie is terug en ik blijf met mijn eigen positiviteit en met onze yogastudio iedereen in Grobbendonk en omstreken besmetten met liefde, positieve energie en veel humor! Ooit zal het hoekje leeg zijn.

Heb jij het soms ook lastig met bepaalde gevoelens? Praat, stap onze studio binnen en zoek door middel van Yoga en mindfullness hoe het voor jou een meerwaarde kan zijn in het herontdekken van jezelf.

Big love!

Besos!

Lindsay