Wat als een huis geen thuis is en je ondergedompeld wordt in een badje vol liefde en thuisgevoelens? Wat doe je dan als je terug moet?
Hey lieve lezer!
Dit is het eerste blog dat ik schrijf vanuit Spanje. Op de een of andere manier kon ik het niet eerder. Schrijven over wat me hier overvalt. Terwijl ik in Grobbendonk dacht: ‘Als ik daar ben, schreeuw ik het van de daken!’.
Toen ik hier was, wilde ik het heel klein houden. Ik wilde het niet uitschreeuwen, want ik was bang dat iemand het zou afnemen. Thuiskomen. Het was 5 jaar geleden. Ik meen wat ik zeg, en dat is geen ‘slachtofferzinnetje’, want ik ben thuisgekomen in de liefde en in het leven dat ik wilde leven, maar ik had geen thuis meer. Daarvoor dacht ik dat ons Lindsay overal kon leven. Ik beschouw mezelf meer als een nomade dan iemand die een vaste plek nodig heeft. Maar als dat blijft duren, dan mis je dat en dan heb je het nodig.
Ik zei nog tegen mijn man, Kristof: ik heb zoveel schrik dat als wij ons appartement in Spanje hebben, het echt heel moeilijk voor me gaat worden om terug te komen naar die ene plek die me zoveel tranen heeft gekost. Anderzijds heeft die plek er ook voor gezorgd dat ik een fantastische eigen zaak kon beginnen en ongelooflijk toffe, vrolijke en gelijkgestemde zielen (yogi’s) mocht ontmoeten.
Ik krijg veel berichtjes van deze mensen die me zeggen: “Lindsay, kom, het is genoeg geweest, kom maar terug. We missen je!”
Of afgelopen week: “Lindsay, ik ben aan het bijkomen! Kom terug!” Hahaha… Ik lees die berichten met zoveel plezier en liefde. Dat maakt het allemaal ook wat zachter om terug te komen. Ik wil oprecht ook weer lesgeven in Grobbendonk, mijn mensen terugzien, ze vastnemen, knuffelen, vragen hoe het met hen gaat… Maar ik wil hier ook echt zo graag blijven.
Momenteel zit ik op ons terras. De wind blaast goed, maar niet overdreven. Het is 34° en het wordt nog warmer de komende dagen. Ik kijk rond en zie de blauwe lucht, de mooie bloemen, ons appartement, ons terras, de honden in de schaduw, de zee aan mijn linkerkant. De muziek speelt zacht over ons terras (The Lady in Red) en het enige wat ik kan denken is … Wauw… please, laat me hier blijven. Twee minuten later denk ik: ooooh, ik moet mijn planning voor de komende drie weken in België nog maken voor onze studio en publiceren, zodat we drie weken kunnen knallen!
Mijn gevoelens nemen de vrije loop. Ik denk: oké, voor drie weken wil ik terugkomen, maar niet voor bijvoorbeeld drie maanden. En dan weer van: jawel, want ten eerste vindt onze dochter het fijn om heen en weer te gaan, en ten tweede wil ik mijn zaak, Heal Your Health, nog echt stevig laten groeien. Pffff… luxeproblemen, hè. Ik weet het wel. Als Grobbendonk voor mij niet zo’n negatieve plek was, zou dit het misschien niet zo moeilijk maken.
Toch ben ik dankbaar. Zelfs voor Grobbendonk.
Ik ben spiritueel zo enorm gegroeid de afgelopen vijf weken hier. We hebben nog één week te gaan, maar de mindsetshift die hier is gebeurd… Ongelooflijk. Ik weet niet hoe dit komt. Ik liet het op me afkomen. Ik besefte plots dingen, ik heb zaken uitgesproken tegen mensen die ik verbannen had uit mijn leven, ik ben mezelf tegengekomen. Ik ben mijn zaak tegengekomen in ons leven. Ik ben gaan mediteren, ik ben online zaken gaan ontwikkelen. Onze Body & Soul Academy begon plots te bloeien als die prachtige rode bloemen hier. Ik had echt het gevoel dat er iets me de weg wees. Dat er iets me vertelde hoe ik het moest aanpakken en wat ik zeker moest doen en niet meer moest doen.
Ik kom terug als een andere Lindsay. Niet alleen enkele kilo’s lichter 😉 maar ook anders in het hoofd.
Wat zou ik nu willen? Tja, terugkomen? Ja, oké. Voor drie weken. Dan weer even naar hier. Een maandje terug in België en dan weer een maand hier. Dat zou voor mij een heerlijke gedachte zijn. We zullen zien hoe het allemaal loopt. Het is belangrijk dat we in onze energie blijven en dat onze Body & Soul Academy het zo goed blijft doen.
Omdat ik zo spiritueel ben gegroeid deze periode, kwam er tijdens een ochtendmeditatie plots iets in me op. Ik deed mijn ogen weer open op die rotsen in de vroege ochtend en ik zei tegen mezelf enkele woorden: Spiritual Happiness School. Ik dacht, Lins, waar komt dit vandaan? Wat is dit? Wat willen die woorden zeggen? Ik liet ze hangen, maar ze bleven echt hangen. Later die week zat ik op het strand en dacht: oké, wat als ik anderen ook spiritueel kan laten ‘ontwaken’ en meenemen? De thema’s waarmee ik kon werken popten in mijn hoofd alsof ik ze al jaren aan het voorbereiden was. Ik moest me haasten om een boekje te pakken en begon als een gek te schrijven. De woorden, de zinnen, de ideeën. Het was er! De sleutel…
De sleutel naar het leven hier. De tranen springen in mijn ogen als ik dit opschrijf. Ik ga mensen meenemen in deze ‘fucked-up’ maatschappij en hen terug naar de basis brengen. Net zoals ik hier geleerd heb.
De afgelopen weken heb ik gewerkt rond het universum, tekens van het universum, momenten van bezinning, dankbaarheid en levenskracht. Ik heb geleerd te durven doen, te durven springen en zelfs te duiken ondanks mijn angst voor onder water. Tijdens het werken landden vlinders op mijn laptop, en tijdens een prachtig moment met Kristof vloog er een spierwitte veer om ons heen. Ik heb hier genoten, gedanst, gezongen, gemediteerd, en tot bezinning gekomen. Sorry, maar deze ‘down-to-earth’ Lindsay heeft een pad gekregen. Ik weet niet van wie… Wie me kent, zal denken: Jezus Lindsay, wat is er met je gebeurd?
Ik ben sterker dan ooit, baby! 😉 Nog gekker, nog energieker en ik weet waar ik naartoe ga.
En de Spiritual Happiness School is geboren. Ik maak een geweldige training om je mee te nemen in alle facetten van spiritueel ontwaken. Ik wil ervoor zorgen dat elke moderne, westerse vrouw net als ik de kans krijgt om te surfen en duiken op spirituele energie! Het is zo de moeite waard! Believe me!
… I’ve been through the desert on a horse with no name.
It felt good to be out of the rain. In the desert you can’t remember your name.
‘Cause there ain’t no one for to give you no pain.
La, la, la, la, la, la, la, la, la La, la, la, la, la, la, la, la, la
Dit liedje speelt nu door onze boxen hier en dat wil ik nu zeggen se!
De zanger beschrijft een reis door de woestijn op een naamloos paard. Dit kan symbolisch zijn voor een ontsnapping aan de dagelijkse ratrace. In de woestijn, ver van de regen (problemen en moeilijkheden), voelt hij zich bevrijd en opgelucht. In de woestijn is er niemand die hem kent of herkent, wat een gevoel van anonimiteit en vergetelheid geeft. Dit kan worden gezien als een manier om zichzelf opnieuw te ontdekken zonder de last van verwachtingen en oordelen van anderen. Jezelf opnieuw ontdekken. I did it here!
De woestijn wordt vaak gezien als een symbool van isolatie en stilte. In deze context kan het ook staan voor innerlijke rust en vrede, weg van de hectiek van het leven. De tekst kan ook worden gezien als een overpeinzing van het bestaan, waarbij de zanger nadenkt over zijn identiteit en betekenis in een grote, lege wereld en zijn eigen wereld opnieuw vormgeeft.
Zie ik jou in de Spiritual Happiness School in september?
Ik heb alvast een enquête voor je gemaakt. Deze spirituele training wordt niet zomaar een zoveelste online training. Dit wordt een programma met ballen! Online en offline en met massa’s extra tools! Zo klaar als een klontje zie ik het voor me, maar ik wil horen hoe jij tegenover spiritualiteit staat. Help me dus even met dit marktonderzoek door onze enquête in te vullen via deze link: https://forms.gle/7LEbBxWMeT53SdJC9
Nog een weekje ben ik hier. Op ons eigen ongerepte paradijsje. Daarna ben ik drie weken in België en knallen we samen die drie weken in Yoga, workshops, salsa dansen en zoveel meer. En oprecht! Ik kijk er naar uit! Mijn hartje ligt hier maar ik neem als die Spaanse liefde even mee naar daar en we gaan daar samen geweldige weken van maken!
Dikke zoen!
Lindsay