Yes, ik mag mijn schrijvers”talent” weer eens boven halen om jullie nog een keertje mee te nemen op het pad van onze #roadtothedream.

Ondertussen zijn we een weekje terug uit ons geliefde Spanje en al opnieuw hard aan het werk voor onze gezondheidsstudio. Ja zo noem ik het tegenwoordig want yoga is de ‘core business’ maar we doen veel meer dan enkel yogalessen geven natuurlijk.

Een weekje Spanje heeft ons weer doen realiseren hoe geweldig we het daar vinden. De dochters waren een weekje met ons mee en hebben ook gezien hoe vrolijk en happy we daar kunnen zijn. Mijn jongste dochter zei me op dag 2: “mama, hier ben jij helemaal anders, zo vrolijk.” En ook al ben ik in normale omstandigheden thuis ook vrolijk toch zal er daar iets extra met me gebeuren. We hebben een hele toffe week gehad en vooral heel veel gelachen. Vorige week waren we niet in het prachtige Catalonië waar we ons stekje van gaan maken maar aan de drukkere, toeristische Costa Blanca. Ten opzichte van de omgeving in Catalonië zie je daar wel honderden sinaasappelbomen en citroenbomen alsook andere gewassen en ook het binnenland is er met zijn berglandschappen zeer knap. Het kustgebied daarentegen is op bepaalde plaatsen voor ons geen “must-go”. Als iemand die de laatste jaren redelijk snel overprikkeld is kan ik daar niet de rust en kalmte vinden die je normaal in uitgestrekte kustgebieden kan vinden. Elke kustlijn is volgebouwd met honderden dezelfde huisjes en hoge buildings waarbij grote drukke banen je de weg leiden tussen evenveel reclame borden. Hierdoor valt voor ons het authentieke Spanje in deze regio wat weg. Uiteraard zijn er ook kleinere plekjes waar dit niet zo is zoals het strandje waar wij het meest van onze tijd naartoe gingen vlakbij ons huisje of nog andere rustigere plaatsen die ik daar misschien niet ken. Wat wel grappig is, je kan je daar op bepaalde plekken op een terras zetten, je ogen sluiten en jezelf perfect inbeelden dat je op een terras in Antwerpen zit of in een Engelse pub. Maar alles heeft zen charme, zeer veel mensen vinden daar hun geluk en ze hebben gelijk. Ook die plaats is Spanje en heeft zijn mooie en minder mooie kantjes. En ook wij zijn dankbaar dat we een weekje hebben kunnen genieten daar!

Maar waar voelden wij ons helemaal in ons element?! In een Spaans havenrestaurantje, alle tafels dicht bij elkaar, gezellige drukte, super lekker eten en allemaal Spanjaarden rondom ons. Ook de oudste dochter kon zich hier helemaal in vinden. Als 14 jarige bestelde ze een ‘calamar a la plancha’. Heerlijk gebakken inktvis, zo zacht van smaak met wel zeer veel look maar overheerlijk. Zo blij dat die kids net als ons kunnen genieten van lekker eten. Wij bestelde ook vis en ik denk dat daar de plaats is waar ik persoonlijk al de beste vis gegeten heb. Zo vers, niet droog, goed gebakken, …. Het water loopt me al terug in de mond.

Daar in Spanje kan je tenminste nog lekker en gezellig tafelen met het gezin of onder elkaar zonder dat je jezelf er blauw betaald zoals hier. Om een voorbeeld te geven. Dat Spaans restaurant waar ik net over sprak, 4 personen, drie vismenu’s en een kleiner gerechtje, een groot bord salade in het middelen van de tafel, drankjes voor de kinderen, wijn voor ons en een dessert voor de meisjes. 80 euro! Hetzelfde in een Spaans restaurant in Antwerpen enkele weken geleden met de kinderen. 210 euro! Gaan we werken om te “overleven” hier of gaan we werken om te genieten van het leven. Onze keuze is gemaakt hoor.

In het stadje Catral, op een half uurtje van Cabo Roig waar we verbleven woont een bevriend koppel van mijn intussen overleden grootmoeder. Die mensen hebben me zien opgroeien en nu was het 10 jaar geleden, misschien zelfs langer, dat ik ze gezien had. We zijn deze mensen gaan opzoeken en ik moet zeggen het deed me wel iets. We hebben er super lekker gegeten en veel kunnen bijpraten. Ook zij gaven ons aan dat het leven in Spanje zo anders is. Dat we zeker niet mogen twijfelen, dat we voor onze droom moeten gaan enz…. Het was een mooi en speciaal moment voor me. En wauw, wat een huis hebben ze daar. Met open mond stonden we te kijken en te visualiseren dat het ons huis was. 😉 Heel romantisch, zwembad, fruitbomen, echt Spaans, mooie ruimtes en voor een prijs waar je hier nog geen appartement voor hebt. We wensen ze het allerbeste en we zien elkaar zeker nog terug.

Waar we wel nog wat werk aan hebben is aan onze Spaanse taal. Heel trots was ik als ik tegen de dame van een restaurant in het Spaans kon zeggen dat het heel lekker was en me gesmaakt heeft tot dat de dame me vriendelijk iets antwoordde en ik haar met grote ogen aankeek van oei, nu zit ik hier schoon. Werk aan de winkel dus. Zolang we geen Spaans kunnen, vertrekken we niet dus ja,…. Ik en Kristof hebben nu in onze gezamenlijke agenda twee momenten vastgezet dat we onze Spaanse les gaan studeren want anders gaat dit elke keer verloren in de flow van de week en zit je dus een Spaanse serveuse aan te gapen met ogen van help ik versta je niet. 😉

Terug aangekomen in België na een turbulente vlucht ( turbulentie boven zee, niet kunnen landen door een storm, 20 minuten rondgetoerd in die vlieger, paniek bij de kids,… Heel tof!,…) kunnen we weer verder met ons plan. Ons huis is binnen op 2 kleine muurtjes na volledig afgewerkt en zo goed als klaar. Nog enkele details maar dat komt goed. Vanaf deze periode, we hebben gewacht op het betere weer, starten we langs de buitenkant. Oprit aanleggen, huis schilderen langs buiten, omheining, poort laten herstellen door de stormschade,….

We hopen tegen de herfst klaar te zijn. 6 maanden. Die termijn hadden we onszelf binnenshuis ook gegeven maar hebben we niet gehaald hoor. We zien wel. Geen druk erop, nog genieten van het leven naast al die werken… En dan gaan we zien,… Het huis na afwerking reeds verkopen en een aankoop doen in Spanje terwijl we wel nog even in België blijven voor de dochters en onze zaak of blijven we hier wonen tot we effectief de stap gaan zetten. Het is een afweging waarbij heel veel factoren betrokken zijn en die we in functie van de yogastudio en ons gevoel goed moeten bekijken. Uiteraard gaan we dat ook bespreken met onze ouders naar adviezen toe en de dochters naar gevoel toe. De kinderen zouden heel graag terug dichter bij school gaan wonen. Wat we hen ook wel willen teruggeven na die periode hier. Terug gaan naar hun “thuis” voor de jaren dat we hier nog blijven is voor ons gevoel de juiste keuze. Maar elders een nieuwe gezondheidsstudio opstarten? Misschien niet het beste plan. Of misschien net wel? We hebben nog wat drive nodig om hier nog enkele jaren te blijven. Maar die drive kan ik ook in de huidige zaak steken hoor. 🙂

Jullie horen het, daar zijn we nog lang niet uit en dat hoeft ook nog niet. Stap voor stap, we hebben tijd. De Spaanse taal verder onder de knie krijgen, de werken opstarten buiten en dan zien we binnen enkele maanden wel weer verder. In de grote vakantie gaan we ook nog terug naar l’estartit. Eén keer met de dochters en één keer onder ons. Wie weet welke ideeën komen er daar weer in ons hoofd. We gaan er ook praten met Belgen die we gecontacteerd hebben en die de overstap ook gemaakt hebben en luisteren naar hun ervaringen. Die deel ik dan ook heel graag opnieuw terug met jullie. Wij zijn onze droom aan het volgen. We hopen jullie te kunnen inspireren door onze plannen te delen om ook jullie dromen te volgen.

Wat wel heel mooi was en ik graag deel met jullie en dat we ook goed hebben laten binnenkomen is een zinnetje dat Kristof zijn vader ons afgelopen week zei. We waren bezig over het hele plan en hij zei ons van “kijk, voor ons was de droom er ooit ook maar we hebben de stap niet gezet. Er moet iemand in onze familie zijn die de eerste stap eens zet om het echt te doen!”  Kristof was er wat van aangedaan. We stapten nadien in de auto en gaven elkaar een high five. De eerste gaan wij zijn zei Kristof me. De steun van onze ouders is heel belangrijk voor ons. Zowel mijn vader als stiefmama steunen ons en brainstormen mee alsook mijn schoonouders, de ouders van Kristof, geloven heel sterk in ons, laten dat ook voelen en geven ons de nodige adviezen. Ze halen ons terug omhoog als de koppekes even gaan hangen en laten ons voelen dat we ten opzichte van het verleden moeten vastpakken wat ons nu echt gelukkig maakt.

Daar zijn we hen alle vier eeuwig dankbaar voor! We Love You All !

“No hay amor sin admiracion”

Liefs,

Lindsay & Kristof

#dreamteam

0 Comments

Submit a Comment

Share This

Share this post with your friends!