Hey lieve lezers,

Met het zonnetje op mijn gezicht en wat later dan verwacht doe ik het verhaal hoe yoga op mijn pad is gekomen. Na het publiceren van onze eerste blog #happyroadswithyoga Kickstart hebben we heel veel fijne en liefdevolle reacties gehad. Waarvoor veel dank! Maar ook ik ben net als iedereen ooit een eerste keer met yoga in contact gekomen en hoe dit verliep, wat het heeft gedaan met mij en met mijn levensvisie vertel ik je hier heel graag.

Mijn eerste yoga ervaring was ongeveer een jaar of 10 geleden. Ik had een leven met twee jonge kindjes, een heel huishouden om te runnen en een loopbaan als verpleegkundige die (te) snel verder groeide naar hoofdverpleegkundige, zorgcoördinator enz. Ik had het gevoel dat ik alle balletjes in de lucht kon houden en soms ook weer niet. Ik ging steeds door en door en door,.. als een speer door het leven! Ik had, en heb nog steeds, een zeer grote energie maar dacht steeds bij mezelf dat er meer was dan die standaard work-life toestanden. Ik dacht steeds dat er toch iets moest zijn waardoor je persoonlijk meer kan ontwikkelen en in een diepere meer mindful “state of mind” kon komen. Want die ratrace was bij momenten fijn maar niet echt gezond. Als ik door de winkels wandelde trokken boeken over mindfulness, positieve psychologie, gezonde voeding, levensvisies, yoga, meditatie, wet van de aantrekkingskracht, enz… me allemaal heel erg aan. Ik werd er precies naar toegetrokken. Ik begon te zoeken op het web, boeken te lezen, tijdschriften te kopen en zeer gezond te eten en koken nadat ik een boek had gelezen over hoe de voedingsindustrie eigenlijk echt in elkaar zit. Yoga hoorde daarbij! Maar je moet je voorstellen:  Ik ben medisch geschoold, ziekenhuiservaring waarbij op kritieke diensten en ik was een zeer sceptische soms zelf harde persoon. Niet iedereen vond me altijd zo leuk en dat trok ik me ook niet aan. Ja, ik zeg het zoals het is. Je kan ook niet leuk gevonden worden door iedereen. Daar ben ik nu ook wel achter.

Dus ik was heel erg in strijd met mezelf. Ik voelde dat er meer was dan het lijntjes leven dat ik had. Braaf dit doen, braaf dat doen, je geen vragen stellen, de maatschappij volgen, hard werken waarbij weinig terug komt,…. Hard werken met veel voldoening is vele fijner! Anderzijds kende ik niets anders en was ik heel rationeel in mijn denken. Het feit dat ik die strijd voelde was natuurlijk ook omdat je jezelf ergens bevind waar je niet helemaal jezelf bent. Je lichaam en geest willen daar uit en ik had mijn rationeel denkvermogen dat in gevecht was met het tegengestelde.

Er was een hele tijd geleden een quote op Q-music van Dorothee’s doordenker: “wie met de stroom meevaart is als eerste bij het afvoerputje”. Ik dacht bij mezelf direct van ‘ja, ik was onderweg naar dat afvoerputje’. Er is meer in het leven dan meevaren! Ik wou zelf varen!

Yoga kwam dus ook op het pad dat ik aan het bestuderen was jaren geleden. Sceptisch en toch nieuwsgierig boekte ik een les bij Dr. Jutta Borms in Waasmunster. Direct al een stukje van Antwerpen. Ik volgde haar al even en dacht oké, hier ga ik het doen. Ik kwam in haar studio en er overviel mij een heel vreemd gevoel dat ik nog steeds voel en ervaar als ik er aan denk. Een warm, liefdevol gevoel, kaarsjes, wierook, geurtjes, matjes netjes klaar in de studio. Jutta had een dikke trui en een “kei schone” legging aan met een grote zon op. Ik dacht wauw! Wat een rust! Ik zette me op de mat en we gingen van start met een meditatie. Iedereen zat rustig te ademen en ik zat met 1 oog op een spleetje te kijken rondom me en te denken van Oh my God Lindsay, run!!! Run as fast as you can! Maar neen, ik durfde niet en ben blijven zitten. Ik was zo klungelachtig die les. Of zo voelde het toch. Enkele keren zei Jutta dat ik een mooie houding had en een mooie concentratie. Het waren de eerste complimenten die me heel erg raakten. Na de les kregen we Yogi thee en ik ben al huilend naar huis gereden. De wereld was open. Ik had de sleutel gevonden! Het was vreemd, ik voelde eigenlijk nog niets speciaals maar ook weer wel. Ik kon het niet uitleggen maar het triggerde me. Ik wou er meer van weten en ik wou het vooral meer doen. Ik ging nog een aantal keer terug naar die studio en begon dan lessen te volgen in verschillende studio’s. Plekken waar ik me goed voelde en plaatsen waar ik me minder goed voelde. Antwerpen, Brasschaat, Rijkevorsel, Breda,…  Ik wou gaan zien wat er op de markt was. Ik begon zeer ‘healthy’ te leven, elke dag voor ik ging werken stond ik een half uurtje vroeger op om te mediteren, om enkele yogahoudingen te doen en vooral om rust te vinden alvorens mijn dag van start ging. En eerlijk! Ik voelde me geweldig in mijn lichaam. Ik voelde mezelf groeien in wie ik was, meer diepgang in wat ik dacht, out of the box durven denken, ik voelde mezelf meer kapitein van men eigen leven en ik had voor mij de methode gevonden om de koers te bepalen.

De volgende stap was het volgen van een teachertraining, een opleiding waarin ik de yogafilosie zou aangereikt krijgen (al had ik er al veel over gelezen), waarin we leerden om die vibe over te brengen op anderen, de diepgang van meditatie, het uitlijnen van de houdingen, hoe je en les moet opmaken, enz… Weer een nieuwe wereld voor me. Ik heb er wel heel wat weekends moeten voor over hebben want ik werkte nog fulltime in de zorg.  Gelijkgestemde zielen in een yogastudio, het was een heerlijk periode en een enorme inspiratie. Ik ben niet meteen les gaan geven. Ik ben lessen blijven volgen, zelf blijven ontwikkelen en nog bijkomende workshops gedaan. De tijd en het moment om zelf te gaan lesgeven was er nog niet maar ik had mijn opleiding in mijn rugzakje zitten.

Wat daarop volgde was een periode zonder yoga! Ja… Ik zat nog steeds in het systeem van de maatschappij waarin presteren het belangrijkste is en het aanzien even groot. Ik heb de mooie kans gehad om als directie aan de slag te gaan in het zorglandschap en al mijn aandacht ging daar naartoe. Een zeer drukke job, een job die heel veel tijd voor en na de uren van me vroeg, kinderen die ook moesten groeien en een echtscheiding die zich manifesteerde in mijn leven. Yoga was niet meer aan de orde. Ik kon aan die yogatijd heel warm terugdenken maar ik was op dat moment zo ver van wie ik eigenlijk was. Ik was Lindsay niet meer. Ik was een projectiel zonder houvast. Maar ook donkere wolken klaren terug op en ik stapte op een bepaalde dag terug de yogastudio binnen waar ik mijn opleiding had gedaan. Ik had mijn teacher verwittigd dat ik uit een diep dal kwam en moest aarden en gronden. Terug naar mezelf wou komen, terug Lindsay wou zijn. Ik volgde de les, mijn benen waren pudding, mijn armen ook, tranen sprongen te pas en te onpas uit mijn ogen en een Savasana was een mega huilbui waarbij de teacher de box zakdoekjes naast mij kwam zetten. Maar ik had de kracht terug. Ik had de spiegel voorgeschoteld gekregen en ik wist dat ik een nieuw leven wou.

En toen begon het hele verhaal natuurlijk! Rust komt terug in het leven, je maakt andere keuzes, je zoekt een weg van fulltime mama naar halftijdse mama, je zoekt je weg terug op je job en ik voelde dat die directie functie te ver lag van wie ik was en wou zijn. Ik kom een knappe man tegen en we wisselden toekomst dromen uit. Het was een match en we waren vertrokken. Als kind visualiseerde ik me altijd dat ik een eigen dansschool had. Ik droomde ervan en dacht steeds dat het mijn toekomst ging worden. Ik dans enorm graag, als kind ook al en ik geloofde echt dat het mijn job ging worden. Eens je opgroeit komt het natuurlijk verder van je leefwereld staan maar als ik er nu op terug kijk is mijn visualisatie misschien niet helemaal onterecht maar in en andere bewegingsvorm.

Samen met Kristof, mijn man, richtte we bijna 2 jaar geleden onze yogastudio op. Het was de tijd, het was zover, ik had de kennis opgedaan, ik had de yogafilosofie geleefd en gevoeld, ik ben goed gevallen en terug opgestaan, ik had yoga genegeerd en heb er terug de kracht uit gehaald. Ik was klaar om het door te geven. En je blijft een eeuwige student van het leven. Dus ik blijf lessen volgen en me verdiepen.

Mijn job had ik toen gelaten voor wat het was. Ik voelde aan dat ik er niet meer achter stond alsook zij voelden aan dat ik niet meer op de juiste stoel zat. Mijn leven was veranderd. Ik had dat aanzien en die knappe functie niet meer nodig. Ik had gewoon Lindsay nodig. De madam die al heel lang aanvoelde dat er meer in het leven zat. Ik wil kunnen dromen, creëren en doen. Ik wil kunnen voelen en ervaren, ik wil kunnen leven in de essentie, ik wil echt zijn en echt leven…

En nu geef ik het door. Op mijn flamboyante manier en soms wat chaotische manier, met een down to earth mindset en vooral met veel liefde en zachtheid, met een open hart voor elke persoon die hier binnen stapt en op maat van jouw eigen lichaam. Je mag hier in onze studio komen zijn wie je wil zijn, je mag net als ik gaan ervaren en bijleren, je mag komen huilen tijdens Savasana, je mag komen lachen (ik zwier er wel een mopje in), je mag komen denken, creëren en vooral lieve mensen, DOEN !

Tot snel!

Big Love!

Lindsay

Share This

Share this post with your friends!